పొద్దున లేచిన దగ్గర నుంచి నిద్ర పోయేవరకు సాయి నాతోనే ఆడుకునే వాడు. ఇద్దరం కలిసి తినేవాళ్ళం, ఆడుకునే వాళ్ళం.
అన్నట్టు మీకో విషయం చెప్పడం మర్చిపోయాను. నాకు చిన్నప్పటి నుంచి కొంచెం నత్తి ఉంది. ఎప్పుడు రాదు కానీ, అప్పుడప్పుడు మాటల సందర్భం లో ఒక్కో మాటనీ రెండు మూడు సార్లు అంటూ ఉంటాను.
సాయి అప్పుడే చిన్న చిన్న మాటలు చెప్పడం నేర్చుకున్నాడు. మొదట్లో అమ్మ, నాన్న, అత్త, తాతా అంటే ఇంట్లో వాళ్ళు అందరు ఎంతో మురుసుకునేవారు. ఆ వయసులో ఎం మాట్లాడినా అంతే మరి. ఎవరు ఎం మాట్లాడితే తిరిగి అదే మాట అనేవాడు. నాకు కామ్రేడ్ గారు అంటే కోపం. ఆది ఎందుకో తర్వాత చెప్తాను మీకు. ఆయన్ని సుబ్బా తాతా అని పిలిపించుకునేవాడు. నేను చివరికి పదే పదే డబ్బా తాతా , డబ్బా తాతా అని నేర్పించేసరికి అదే అలవాటు అయింది. అందరిలో పట్టుకుని అలానే పిలిచే వాడు. మరి నేను నేర్పానంటే తిరుగు లేదు.
అలా అలా చిన్న చిన్న మాటలు నేను అంటూ ఉంటే మళ్లీ తిరిగి అనేవాడు. అప్పట్లో బొళ్ళంత మంది మీద కశి తీర్చుకున్నా లెండి. కొన్నాళ్ళకి సాయి బాబు వల్ల అమ్మని అఅఅమ్మ అనడం మొదలు పెట్టాడు మొదట్లో ఏదో కొత్తగా ఉందే అనుకుని ఇది కూడా ముద్దేలే అని సరిపెట్టుకున్నారు. అప్పటి నుంచి ప్రతి పదాన్ని ఇలాగే ఖూనీ చెయ్యడం మొదలెట్టాడు. రోజు రోజు కి ఇంట్లో వాళ్ళు కొత్త నుంచి ఆశ్చర్యం, ఆశ్చర్యం నుంచి అయోమయం, అయోమయం నుంచి భయపడడం మొదలు పెట్టారు. చక్కగా మాట్లాడే వాడు ఇలా చేస్తున్నదేమిటా అని.
ఎటు చూసినా అందరు చదువుకున్న వాళ్లే. ఎవ్వరికీ ఎలాంటి తేడాలు లేవు. మరి సాయి బాబు కి ఇలా అయిందేమిటా అని కంగారు.
అలా అలా అందరి కళ్ళు నా మీద పడ్డాయి. రోజు మొత్తం లో ఏసు దగ్గరే కదా ఎక్కువ ఉంటున్నాడు అని. ఓ రోజు మా ఆటల్లో వీళ్ళు కూడా కూర్చుని చూశారు. ఎం చేస్తున్నానా అని. అప్పటికీ కానీ అర్ధం కాలేదు సంగతి. సాయి నేను ఎలా మాట్లాడితే అలా నే నత్తి గా మాట్లాడుతున్నాడు. అంతే. ఆపిల్ కాయ నెత్తి మీద పడి ఆ నొప్పికి న్యూటన్ కి ఏదో సిధాంతం గుర్తొచ్చినప్పుడుః కూడా అంత సంబర పడలేదేమో. యూరేకా అని ఎగిరి గంతులు వేశారు.
ఆ రాత్రికి పెద్ద వాళ్ళు కూర్చుని ఎం చెయ్యటమా అని ఆలోచించారు. నన్ను దగ్గరికి పిలిచి ఎక్కువ మాట్లాడకుండా ఆడుకుంటే రోజుకో చాక్లేట్ ఇస్తానని ఆశ పెట్టారు.
ఇదేదో బాగుందే.... మరుసటి రోజు లేవగానే నేనేం చేసానో తెలుసా... మా చుట్టూ పక్కల మాటలు నేర్చుకునే పిల్లలు ఇంకా ఎవరు ఉన్నారా అని ఇన్వెస్టిగేషన్ చెయ్యడం.
No comments:
Post a Comment