నామక'రణం'

ముందు టపా లో చెప్పాను కదా. నా పేరు అశోక చక్రవర్తి. 

రణం అని ఎందుకు అన్నానంటే నా పేరు పెట్టడానికి ముందు మా ఇంట్లో పెద్ద గొడవే అయింది. ఇంటికి పెద్ద మానవడినీ, మా నాన్నకి పెద్ద కొడుకుని. అంచేత ఎవరికి నచ్చిన పేరు వాళ్ళు పెడదామని అనుకున్నారు. మా తాతేమో సహదేవుడు అని వాళ్ళ నాన్న పేరు, మా నాన్న తన అభిమాన నటుడు అక్కినేని పేరు, మా అమ్మ సొభన్ బాబు పేరు సెలెక్ట్ చేసుకున్నారు. చివరాకరికి మేము పెంచుకునే గొర్రెలు తినే ఆకులనిచ్చే చెట్లు నాటిన అశోకుడి పేరు ఖాయం చేశారు.

అనగనగా ఒక రోజు నేను, నాన్న, చెల్లి ఇంట్లో ఉన్నాం. అమ్మ ర్యాషన్ బియ్యం కోసం కొట్టుకి వెళ్ళింది. నాకేమో చచ్చేంత ఆకలి. మట్టిలో ఆడీ ఆడీ వచ్చాను మరి. నాన్న రేడియో లో అక్కినేని పాటలు వింటున్నాడు. నాదేమో పాట విని పరవశించే వయసు కాదయె. ఆకలి నాన్నో అంటూ వచ్చా. చెల్లి కి జీడి ఇచ్చాను. తీసుకో అన్నాడు. అదేమో అప్పటికే ఆ జీడి మీద పొడి లేకుండా మొత్తం నాకేసింది. కోపం వచ్చి దాని వేలు పట్టుకు కశిక్కున కొరికాను. ఆరున్నొక్క రాగం అందుకుంది మా చెల్లి. పాటకి అంతరాయం కలిగెసరికి ఒక్కటిచాడు నాన్న. ఈ లోపు అమ్మ వచ్చి నా చేతికి చిన్న మసి కుండ ఇచ్చి నీళ్ళు తెమ్మని కుళాయి కి పంపింది. 

నేను తెచ్చే నీటితోనే ఎసరు పొయ్యాలి మరి. ఈ లోపు దారిలో మా గోళీల గ్యాంగు తగిలింది. అసలు విషయం మర్చిపోయి ఆటలో పడ్డాను. అసలే ఆ రోజు ఆట చూడడానికి వచింది ఎవరో కాదు. మా పక్కింట్‌లో ఉండే వెంకట లచ్చిమి. తెల్లగా బొద్దుగా హాఫు లంగా వేసుకుని నోట్లో వేలు పెట్టుకుని భలే ముద్దుగా ఉంటుంది. ఇక రేచిపోయి ఆడాను నేను. అలా నాలుగు ఆటలు అయ్యేసరికి ఆకలి మళ్లీ గుర్తువచింది. దానితో పాటు అమ్మ తెమ్మన్న నీళ్ళ విషయం కూడా. ఆలస్యం చేస్తే అమ్మ ఇచ్చే మొట్టికాయ గుర్తువచ్చింది. ఇక చూడు. ఒక్క పరుగు అందుకున్నాను. తీరా అక్కడ చూస్తే నా వయసు వాళ్ళు అందరు నా లాగే నీళ్ళ కోసం వరసగా నుంచున్నారు. ఎం చెయ్యాలో తోచింది కాదు. లైను లో వెళ్తే మరో గంట పట్టేలా ఉంది. ఎం చెయ్యడం ?

సరిగ్గా అప్పుడే నన్ను చూసి మా లచ్చిమి నవ్వింది. నా బుర్రలో ఒక మెరుపూ మెరిసింది. నా దగ్గరున్న మసి కుండ ని నా నెత్తి మీద బొర్లించుకుని "హీ హా హూ" అంటూ అక్కడ ఉన్న పిల్లల్ని హడాల గొట్టాను. వాళ్ళంతా దెబ్బకు జడుసుకుని పారిపోయారు అక్కడ నుంచి. తీరా కుళాయి దగ్గరకి వెళ్ళి నీళ్ళు కోసం కుండ తియ్యబోతే రాదాయే. అటు తిప్పా ఇటు తిప్పా. అయినా రావట్లేదు. బాబోయ్! కుండ ఇరుక్కుపోయింది. చిన్న ఖాళీ లూ నుంచి గాలి మాత్రం ఆడుతుంది. అప్పటి వరకు అక్కడే ఉన్న లచ్చిమి కూడా నా కొత్త అవతారం చూసి బూచి అంటూ పరుగు అందుకుంది. నాకేమో సరిగ్గా కళ్ళు కనిపించడం లేదు. లోపల మసి కంపు. బొజ్జాలో ఆకలి. అమ్మ గుర్తువచ్చి రాగం అందుకున్నాను. ఎంత సేపటికీ రాకాపోయేతప్పటికీ నన్ను వెతుక్కుంటూ అమ్మ వచ్చింది. నా మసి కుండ మొహాన్ని చూసి "ధబ్" మని కింద పడింది. కొంచెం తీరుకుని వామ్మో అంటూ నా దగ్గరికి వచ్చి ఏమయింది అని అడిగింది. ఆ కంగారు లో ఎప్పుడు నేను చెప్పే అబద్ధం కూడా నన్ను వదిలి పోయింది. గతి లేక నిజం చెప్పేసా. ఆ కోపం ఈ కోపం కలిసి మొట్టికాయ వేసింది. ఆ కుండా కొట్టుకుని పిచ్చ కోపం తో నా నడ్డి మీద నాలుగు వేసింది. 

ఒక పక్క ఆకలి, అమ్మ దెబ్బలు, భయం, ఇవన్ని కలిసి నాకు ఏడుపు వచ్చింది. కళ్ళు ముక్కు రెండు ఏకమయ్యేలా అందుకున్నాను నేను. అప్పటికి అమ్మ శాంతించింది. కుండ కింద నుంచి వచ్చిన నీళ్ళు తుడిచి నన్ను ఎత్తుకోడానికి కిందకి వంగి నన్ను లేపింది. అప్పుడు ఆ కుండ తన గడ్డానికి కొట్టుకుని అమ్మా అని మూలిగింది.సన్నసోడు ఎం చేసినా కంపు పనులే అని తిట్టుకుంటూ బర బరా నా రెక్క పుచ్చుకుని ఇంటికి లాక్కెళ్ళింది. వాకిట్లో నల్లటి ఆకారన్ని చూసి మా చెల్లి పరుగు అందుకుంది. ఈ రోజుల్లో కూడా దెయ్యాలు ఉంటాయా అనుకుంటూ మా నాన్న కూడా బెంబేలు ఎత్తిపోయాడు. తీరా జరిగింది విని హారీ దేవుడా అని తల పట్టుకుని కూర్చున్నాడు.


సరిగ్గా అదే సమయానికి మా నాయనమ్మ వచ్చి నా పరిస్థితి చూసి కంగారు పడి  డాక్టరు దగ్గరికి తీసుకు వెళ్దాం అంది. ఏడ్చి ఏడ్చి నాకేమో దాహం, ఆకలి. ఏదైనా పెడదాం అంటే లోపలికి రెండు వెళ్లు కూడా పొవట్లేదు.  చేసేది లేక కింద నుంచి కుండ లోనికి ఫోర్స్ గా నీళ్ళు కొట్టారు. అవి నోట్లోకి పోక పోగా ముక్కులోకి పోయి హాచ్ హాచ్ మని తుమ్మాను.




ఈ లోపు మా నాన్నకి తెలివి వచ్చి మన ప్రయత్నం మనం చేద్దాం అని ఆ కుండని చేత్తో లేపడానికి ప్రయత్నించాడు. ఆది అసలే మసి కుండ. మా తాతల కాలం నుంచి ఇన్తిల్లపాదికి నీళ్ళు కాసిన కుండ మరి. నాన్న చేతులకి మసి అంటింది. నాన్నేమో ఎప్పుడు దసరా బూల్లోడిలా క్రాపు చేరగా నివ్వడు బట్ట నలగనివ్వడు. ఆ మసి అంటే సరికి ఆ కోపం లో కిసుక్కున నవ్విన మా అమ్మని ఒక్కటేశాడు. మరో ప్రయత్నం గా నా మసి కుండ మొహం మీద ఒక తువ్వాలు చుట్టి నా కాళ్ళు రెండు మా అమ్మని గట్టిగా పట్టుకోమని చెప్పి మళ్లీ కుండ లాగే సాహసం చేశాడు. నేనేమో మెడ నొప్పి పుట్టి కుయ్యో మొర్రో మని మూలుగులు. ఈ తంతు లో మా నాన్న తెల్ల బట్టలు కాస్త మసిబారిపోయాయి. ఇక లాభం లేదనుకుని నన్ను తీసుకుని ఓఅక్కా వూరీలో ఉన్న డాక్టర్ దగ్గరికి తీసుకుపొదామనుకున్నారు.


నన్ను తీసుకుని సెంటర్ కి వచ్చి బస్ కోసం నుంచున్నారు. అక్కడ వాళ్ళంతా ఏదో వింత చూసినట్టు చూడడం పోవడం. పిల్లలేమో ఏడుపు. ఆ రోజుల్లో టీవీ9 వాడు ఆబీన్ వాడు లేరు కానీ, ఉండుంటే మాత్రం మసి కుండని పోలిన వింత ఆకారం పలానా వూరీలో ఉందంటూ మా కుటుంబాన్ని ఒక రోజు హేరోలు చేసేవాళ్ళు. తీరా పావుగంట కి ఒక బస్ వచ్చింది. మా నాయనమ్మ ఎక్కి నన్ను ఎక్కించేంతలో కండక్టర్ వచ్చి ఏంటమ్మా ఏంటి, ఎం ఎక్కిస్తున్నారు బస్ లో అని డబాయించాడు. నన్ను చూసి జడుసుకున్నట్టు ఉన్నాడు పాపం బస్ ఎక్కడానికి వీలు లేదంటే లేదని మమ్మల్ని దింపేసాడు. చేసేది లేక రిక్క్షా మాట్లాడారు. నా నెత్తి మీద ఒక ముసుగు వేసి రిక్క్షా ఎక్కించారు. నాకు ఏమవుతుందో అని బాధ ఒక పక్క , నా మీద కోపం ఒక పక్క. ఉసూరు మంటూ కూర్చున్నారు. అన్నట్టు చెప్పడం మరిచాను. ఇది న తొలి రిక్క్షా ప్రయాణం.


చివరికి డాక్టర్ దగ్గరికి పోయాం కదా, సరిగ్గా అదే సమయానికి డాక్టర్ పని ఉంది పక్క వూరు వెళ్లడట. నా చుట్టూ ఒక 10 మంది గుమిగూడి ఉంటారు అప్పటికే. పాపం తల పగిలింది అని ఒకరు, ఆక్సిడెంట్ అయింది అని ఇంకొకరు ఎవరికి తోచీనట్టు వాళ్ళు అనుకున్నారు. ఆ కొంపౌందేర్ గాడు నన్ను కంసాలి వాడి దగ్గరికి తీసుకుపోయి ఆ మసి కుండ కి ఒక బెజ్జం కొట్టించమని సలహా ఇచ్చడంట. దుర్మార్గుడు. హారీ భగవంతుడా అని బయటికి వచ్చే సమయానికి కొందరు ఏసు ప్రార్థనాలు చేస్తూ కనిపించారట. వాళ్ళు నా మెడకి, కుండకి చుట్టూ ఆముదం రాసి ప్రార్థన చేసి హలెలూయా అని ఒక్క సారిగా ఆ కుండ లాగేసారట. ఇంకెముంది కుండ వచ్చేసింది. కానీ ఆ మసి నాకు అంటి నా రంగు మారింది. ఏసు మహిమ వలన కుండ వచ్చింది కాబట్టి నా పేరు "ఏసు" అని పెట్టమని ఆ ప్రార్థన వాళ్ళు అడిగారంట. అలా నా పేరు మారింది.