Wednesday, February 9, 2011

బుల్లి నేస్తం




అలా నేను బేబమ్మ దగ్గరే వాళ్ళ అబ్బాయి తో పాటు ఉన్నాను కొన్నాళ్ళు. ఇంతకీ నా కొత్త నేస్తం పేరు చెప్పలేదు కదూ....  సాయి. బేబమ్మ గారి ముద్దుల కొడుకు. నేను అక్కడ చేరేసరికి సాయి కి ఏడాదిన్నర. నాకేమో 7 ఏళ్లు.
చిన్న వాడిని అవ్వడం వలన సాయి నాకు బాగా దగ్గర అయ్యాడు. నేను ఎక్కడుంటె తాను కూడా అక్కడే. నిజం చెప్పొద్దు...  నాకు సాయి నచ్చడానికి మరో కారణం మా లచ్చిమి. సాయి కూడా అచ్చ౦ మా లచ్చిమి లాగే తెల్లగా , బొద్దుగా , అందం గా ఉండేవాడు. నాతో బాగా ఆడేవాడు. ఆ ఇంట్లో వాళ్ళు నన్ను కూడా బాబు తో సమానంగా చూసేవారు. 

నేను అలా కొన్నాళ్ళు అక్కడ ఎలాంటి పెచీలు పెట్టకుండా ఉన్నాను. దానికి మరో కారణం కూడా ఉంది. నేను పుట్టి బుద్ధి ఎరిగినాక ఎప్పుడు సాయి దగ్గర ఉన్నన్ని బొమ్మలు చూడలేదు. ఎన్ని రకాల బొమ్మలో.....కీ ఇచ్చేవి, ఎగిరేవి, పాకేవి, ఆడేవి, ఒకటేమిటి బోళ్ళన్ని. నాకు మాత్రం పని ఏమీ ఉంది కనుక. చక్కగా తినడం, సాయి బాబు తో ఆడుకోవడం.


అలా ఒక నెల రోజులు ఎలాంటి సాహసాలు లేకుండా చప్పగా గడిపేశాను. నేను ఎప్పుడు అలా ఉంటే ఇన్ని సంఘటనలు జరిగేవా ? ఇక చదవండి...

సాయి బాబు కి కీ ఇస్తే డోలు కొట్టే కోతి బొమ్మ అంటే ఇష్టం. ఆది వాళ్ళ చంటి మావయ్య ఆ రోజు పొద్దునే తెచ్చి ఇచ్చాడు. అదేం చిత్రమో....నాకు కూడా అదే బొమ్మ నచ్చింది. అడిగాను ఇవ్వమని...ఇవ్వలేదు. చూడకుండా దాచేసాను. వాళ్ళ అమ్మని అడిగి తీసుకున్నాడు. ఏంటి చెయ్యడం..? బాబు పాలు తాగక వాళ్ళ అమ్మ లోనికి వెళ్ళింది. చుట్టూ చూస్తే ఎవరు కనిపించలేదు. సాయి దగ్గర బొమ్మ లాక్కున్నాను నేను. అంతే! ప్రపంచం అంతం అయినట్టు ఒక్క సారిగా కేర్ర్ మన్నాడు. నాకు కోపం వచ్చింది. హమ్మా! ఇందాక నేను అడిగితే ఇచ్చాడా మరి.  నాకేం పట్టానట్టు ఒక పక్కన కూర్చుని హాయిగా ఆడుకుంటున్నాను. ఆ అరుపు కి ఒక్క సారిగా ఇంటిల్ల పాది నా ముందు ప్రత్యక్షం అయ్యారు. ఒక పక్క సాయి ఏడుపు, ఇంకో పక్క నా ఆటలు. కానీ చిన్న వాడినని ఏమీ అనలేదు. 

             చివరికి ఒక రోజు బేబమ్మ వాళ్ళు పెదబాబు గారి వూరు ప్రయాణం అయ్యారు. నన్ను అక్కడే ఉంచారు. కొన్నాళ్ళు బాబు ఆడి వెళ్ళిన బొమ్మాలతో ఆడుకున్నాను. నన్ను కూడా వూరు తీసుకువెళ్తాం . అన్ని సర్దుకుని ఉండమని ఒక రోజు ఆ ఇంటికి ఫోన్ వచ్చింది.

No comments:

Post a Comment